Czuwaj!
Mam nadzieję, że udało się wam zobaczyć piękno Truskawkowej pełni księżyca.
Przesilenie letnie, Noc Kupały. Początek lata.
W Azji Południowo Wschodniej to środek pory deszczowej.
W Japonii zakończyło się kwitnienie najpóźniejszych odmian wiśni… . Szkoda, to przepiękny czas. Ten widok i zapach…
To uczta dla “ducha”. A coś dla ciała? Znajdzie się. W Osace.
Nie tak dawno odwiedziliśmy Kyoto, które razem z Kobe i Osaką tworzą przeciwwagę ekonomiczną do Tokio a jednocześnie są kolebką kultury japońskiej.
Relację z Kioto znajdziecie w tym artykule. Zachęcam do lektury.
Jeśli chcemy coś dla “ciała” to w Osace znajdziemy wszystko. Zapraszam na spacer po jednym z głównych celów turystycznych tego miasta - Dōtonbori.
Dōtonbori lub Dōtombori (道頓堀) jest magnesem przyciągającym turystów z całego świata.
To historyczna dzielnica teatralna, rozciągająca się wzdłuż kanału Dōtonbori od mostu Dōtonboribashi do mostu Nipponbashi w dzielnicy Namba. Obecnie jest popularnym obszarem życia nocnego i rozrywki, charakteryzującym się ekscentryczną atmosferą i dużymi podświetlanymi reklamami. Jeśli pamiętacie japońskie filmy o Godzilli to właśnie takie dekoracje królują w tym miejscu. Kolorowe, migające, oszałamiające.
Historia Dōtonbori sięga 1612 roku, kiedy to zarządca lokalnych kanałów Nariyasu Dōton rozpoczął budowę kanału na południowym krańcu Osaki. Kanał został ukończony we wrześniu 1615 roku. Nowy władca zamku w Osace, Tadaki Matsudaira, nazwał kanał i biegnąca wzdłuż niego ulicę Dōtonbori („bori” od „hori”, oznacza „kanał”).
Charakter Dōtonbori został zdefiniowany w 1621 roku, kiedy szogun Tokugawa wyznaczył Dōtonbori jako rozrywkową dzielnicę Osaki. Ciekawe, nieprawdaż?
Do 1662 roku przy alei znajdowało się sześć teatrów Kabuki i pięć teatrów Bunraku, a także unikalny mechaniczny teatr lalek Takeda Karakuri. Wiele restauracji i kawiarni powstało w celu zaspokojenia apetytów turystów i poszukiwaczy rozrywki napływających co noc do Dōtonbori. Spacerując wzdłuż kanału mam nadal wrażenie, iż spożywanie tysięcy potraw głównym zajęciem spotykanych po drodze ludzi. Choć, jak się okaże wkrótce, nie jedynym.
Z biegiem lat, malejące zainteresowanie tradycyjnymi formami rozrywki, doprowadziło do zamknięcia większości oryginalnych atrakcji Dōtonbori. Pięć pozostałych teatrów zostało zbombardowanych i zniszczonych podczas II wojny światowej.
W latach 60. rozpoczęto projekt przebudowy, mający na celu poprawę jakości wody w kanale. Zrekultywowano tereny na brzegach północnym i południowym w celu podwyższenia murów rzecznych, połowę zrekultywowanych gruntów sprzedano właścicielom gruntów przy kanale a drugą połowę przeznaczono na pas zieleni.
Dalszy rozwój terenów graniczących z kanałem rozpoczął się w 2001 roku, a 170 metrów między Tazaemonbashi i Ebisubashi zostało otwarte dla turystów w 2004 roku. Wcześniej rozwój wzdłuż kanału koncentrował się głównie na ulicach do niego równoległych: ulica Dōtonbori na południowym brzegu i ulica Sōemonchō na północnym.
Na północnym końcu Dotonbori znajdziecie kryty pasaż handlowy - Shinsabashi. Razem z sąsiadującą Amerika - mura, tworzą centrum zakupowe. Zadaszone, pełne sklepów z towarami światowych marek. Podczas 30 minutowego spaceru naliczyłem 29 - od Apple do Versace. Centrum to stało się mekką młodych Japończyków. Łatwo dostępne ze stacji metra M19- Shinsaibashi, N15- Nagahori Tsurumi i Y14- Yotsubashi jest zawsze pełne kolorowo i dość ekstrawagancko ubranej młodzieży. Nie brakuje też Chińskich klientów. Ich portfele udźwigną każdy ciężar. Uff…
Kuidaore (食い倒れ) to japońskie słowo oznaczające zrujnowanie się przez ekstrawaganckie wydatki na jedzenie zgodnie z dewizą „jedz do upadłego”.
Fraza ta jest częścią japońskiego przysłowia: „Doprowadź się do upadku modą w Kioto lub zrujnuj się posiłkami w Osace” 「京都の着倒れ、大阪の食い倒れ」, odzwierciedlającego lokalne priorytety - odzież i żywność odpowiednio w Kioto i Osace. Czyli, jak wspomniałem na początku - jest też coś dla ciała.
Zwrot ten kojarzony jest wprost z Dōtonbori i używany w przewodnikach turystycznych oraz reklamach. Znajdziemy go także w nazwie maskotki - Kuidaore Taro czy, nieistniejącej już restauracji, Cui-daore.
Dotonbori jest popularne wśród turystów i szczyci się wieloma znanymi restauracjami, oferującymi szeroki wybór tradycyjnych i nowoczesnych dań kuchni japońskiej. Ale nie tylko oferta kulinarna oszałamia. Tylu kolorowych szyldów i potężnych ruchomych konstrukcji reklamowych nie spotkałem nigdzie indziej. To sztuka sama w sobie. Całość robi ogromne wrażenie. Zobaczmy zatem ofertę.
To tylko kilka z setek małych barów i restauracji jakie spotkacie na Dotonbori.
Kolejną atrakcją Dotonbori są mosty i kładki łączące oba brzegi kanału.
Pojazdy silnikowe przejeżdżają przez kanał albo mostem Dōtonboribashi (część Alei Midosuji) na zachodnim krańcu lub mostem Nipponbashi (część Alei Sakaisuji) na wschodnim krańcu głównej dzielnicy Dōtonbori.Pomiędzy nimi znajduje się kilka kładek łączących dzielnice handlowe Namba i Shinsaibashi z Dōtonbori, takie jak Tazaemonbashi i Aiaibashi.
Kolejny most, Ebisubashi, znajduje się na wschód od billboardu Glico Man. Pierwotnie zbudowany w celu zapewnienia dostępu do pobliskiej świątyni Ebisu, most ten jest miejscem legendarnej klątwy drużyny baseballowej z Osaki, Hanshin Tigers.Bardziej praktycznie, most zapewnia połączenie między dzielnicami handlowymi Shinsaibashi-suji i Ebisubashi-suji.
Ze względu na znajomość Glico Mana, Ebisubashi jest wygodnym miejscem spotkań, stąd jego przydomki, nanpa-bashi, używane głównie przez obcokrajowców, oraz hikkake-bashi („most pociągowy”), używane głównie przez rdzennych Japończyków.
Oszołomiony gwarem i tłumem, postanowiłem odpocząć przy kuflu piwa Sapporo i misce ramen, rozmyślając nad prawdziwością przysłowia:
„Doprowadź się do upadku modą w Kioto lub zrujnuj posiłkami w Osace”
「京都の着倒れ、大阪の食い倒れ」
Muzyka do podcastu i radia pochodzi z serwisu Pixabay.com
Muzyka do podcastu i radia pochodzi z serwisu Pixabay.com
Muzyka do podcastu i radia pochodzi z serwisu Pixabay.com