Japonia - Osaka - Dōtonbori

Czuwaj!

Mam nadzieję, że udało się wam zobaczyć piękno Truskawkowej pełni księżyca.

Przesilenie letnie, Noc Kupały. Początek lata.

W Azji Południowo Wschodniej to środek pory deszczowej.

W Japonii zakończyło się kwitnienie najpóźniejszych odmian wiśni… . Szkoda, to przepiękny czas. Ten widok i zapach…

To uczta dla “ducha”. A coś dla ciała? Znajdzie się. W Osace.

Nie tak dawno odwiedziliśmy Kyoto, które razem z Kobe i Osaką tworzą przeciwwagę ekonomiczną do Tokio a jednocześnie są kolebką kultury japońskiej.

Relację z Kioto znajdziecie w tym artykule. Zachęcam do lektury.

Jeśli chcemy coś dla “ciała” to w Osace znajdziemy wszystko. Zapraszam na spacer po jednym z głównych celów turystycznych tego miasta - Dōtonbori.

Dōtonbori lub Dōtombori (道頓堀) jest magnesem przyciągającym turystów z całego świata.

To historyczna dzielnica teatralna, rozciągająca się wzdłuż kanału Dōtonbori od mostu Dōtonboribashi do mostu Nipponbashi w dzielnicy Namba. Obecnie jest popularnym obszarem życia nocnego i rozrywki, charakteryzującym się ekscentryczną atmosferą i dużymi podświetlanymi reklamami. Jeśli pamiętacie japońskie filmy o Godzilli to właśnie takie dekoracje królują w tym miejscu. Kolorowe, migające, oszałamiające.

Trochę historii

Historia Dōtonbori sięga 1612 roku, kiedy to zarządca lokalnych kanałów Nariyasu Dōton rozpoczął budowę kanału na południowym krańcu Osaki. Kanał został ukończony we wrześniu 1615 roku. Nowy władca zamku w Osace, Tadaki Matsudaira, nazwał kanał i biegnąca wzdłuż niego ulicę Dōtonbori („bori” od „hori”, oznacza „kanał”).

Charakter Dōtonbori został zdefiniowany w 1621 roku, kiedy szogun Tokugawa wyznaczył Dōtonbori jako rozrywkową dzielnicę Osaki. Ciekawe, nieprawdaż?

Do 1662 roku przy alei znajdowało się sześć teatrów Kabuki i pięć teatrów Bunraku, a także unikalny mechaniczny teatr lalek Takeda Karakuri. Wiele restauracji i kawiarni powstało w celu zaspokojenia apetytów turystów i poszukiwaczy rozrywki napływających co noc do Dōtonbori. Spacerując wzdłuż kanału mam nadal wrażenie, iż spożywanie tysięcy potraw głównym zajęciem spotykanych po drodze ludzi. Choć, jak się okaże wkrótce, nie jedynym.

Z biegiem lat, malejące zainteresowanie tradycyjnymi formami rozrywki, doprowadziło do zamknięcia większości oryginalnych atrakcji Dōtonbori. Pięć pozostałych teatrów zostało zbombardowanych i zniszczonych podczas II wojny światowej.

W latach 60. rozpoczęto projekt przebudowy, mający na celu poprawę jakości wody w kanale. Zrekultywowano tereny na brzegach północnym i południowym w celu podwyższenia murów rzecznych, połowę zrekultywowanych gruntów sprzedano właścicielom gruntów przy kanale a drugą połowę przeznaczono na pas zieleni.

Dalszy rozwój terenów graniczących z kanałem rozpoczął się w 2001 roku, a 170 metrów między Tazaemonbashi i Ebisubashi zostało otwarte dla turystów w 2004 roku. Wcześniej rozwój wzdłuż kanału koncentrował się głównie na ulicach do niego równoległych: ulica Dōtonbori na południowym brzegu i ulica Sōemonchō na północnym.

Na północnym końcu Dotonbori znajdziecie kryty pasaż handlowy - Shinsabashi. Razem z sąsiadującą Amerika - mura, tworzą centrum zakupowe. Zadaszone, pełne sklepów z towarami światowych marek. Podczas 30 minutowego spaceru naliczyłem 29 - od Apple do Versace. Centrum to stało się mekką młodych Japończyków. Łatwo dostępne ze stacji metra M19- Shinsaibashi, N15- Nagahori Tsurumi i Y14- Yotsubashi jest zawsze pełne kolorowo i dość ekstrawagancko ubranej młodzieży. Nie brakuje też Chińskich klientów. Ich portfele udźwigną każdy ciężar. Uff…

Zastaw się, a postaw się...

Kuidaore (食い倒れ) to japońskie słowo oznaczające zrujnowanie się przez ekstrawaganckie wydatki na jedzenie zgodnie z dewizą „jedz do upadłego”.

Fraza ta jest częścią japońskiego przysłowia: „Doprowadź się do upadku modą w Kioto lub zrujnuj się posiłkami w Osace” 「京都の着倒れ、大阪の食い倒れ」, odzwierciedlającego lokalne priorytety - odzież i żywność odpowiednio w Kioto i Osace. Czyli, jak wspomniałem na początku - jest też coś dla ciała.

Zwrot ten kojarzony jest wprost z Dōtonbori i używany w przewodnikach turystycznych oraz reklamach. Znajdziemy go także w nazwie maskotki - Kuidaore Taro czy, nieistniejącej już restauracji, Cui-daore.

Dotonbori jest popularne wśród turystów i szczyci się wieloma znanymi restauracjami, oferującymi szeroki wybór tradycyjnych i nowoczesnych dań kuchni japońskiej. Ale nie tylko oferta kulinarna oszałamia. Tylu kolorowych szyldów i potężnych ruchomych konstrukcji reklamowych nie spotkałem nigdzie indziej. To sztuka sama w sobie. Całość robi ogromne wrażenie. Zobaczmy zatem ofertę.

Kultowe restauracje?

Kinryu Ramen (金龍ラーメン) W Dōtonbori znajdują się trzy restauracje Kinryu (Złoty Smok) Ramen, jedna na każdym końcu ulicy i jedna pośrodku. Sieć, która otworzyła swoją pierwszą lokalizację w 1982 roku, wyróżnia się gigantycznymi, trójwymiarowymi billboardami ze złotym smokiem, a także siedzeniami składającymi się z mat tatami. W przeciwieństwie do wielu japońskich restauracji, Kinryu Ramen jest otwarta przez całą dobę i oferuje bezpłatny bar z czosnkiem i kimchi.

Kani Dōraku (かに道楽): Restauracja krabowa, słynąca z ruchomych billboardów z krabami w kilku miejscach. Istnieją trzy restauracje wzdłuż ulicy Dōtonbori, na południe od kanału: oryginalna / główna lokalizacja zachodnia (Honten) w pobliżu Ebisubashi, Nakamise (środkowa) w pobliżu Tazaemonbashi i wschodnia (Higashimise) w pobliżu Nipponbashi. Pierwotna lokalizacja została otwarta w 1962 r., a obecny ruchomy znak kraba został zainstalowany w 1996 r. Wcześniejsze incydenty związane z tym znakiem obejmują wypadek w 1984 r., kiedy noga spadła i uderzyła klienta, oraz 2003 r., kiedy fan lokalnej drużyny baseballowej Hanshin Tigers wspiął się na znak i oderwał oczy. Ups… oczka się temu krabu odlepiły…

Otakoya (大たこ): Popularne miejsce serwujące takoyaki - czyli smażone na specjalnej patelni kulki z mięsa ośmiornicy, które powstało w 1972 roku na ulicy Dōtonbori niedaleko Tazaemonbashi. Jedną z głównych atrakcji jest wielka ośmiornica reklamująca to miejsce.

Dōtonbori Ramen Taishokudo: restauracja z ramenem utworzona przez osiem słynnych sklepów z ramenem z całej Japonii.

Hariju (播重): restauracja założona w 1924 roku; obecna lokalizacja Dōtonbori została otwarta w 1948 roku. Używają tylko japońskiej wołowiny. Jedna z bardziej znanych restauracji serwującej potrawy z wołowiny.

Imai (今井): restauracja Udon od 1946 roku; flagowa i oryginalna lokalizacja jest czasami nazywana Dōtonbori Imai Honten (道頓堀今井本店). Rodzina Imai prowadziła tu herbaciarnię (od lat 80. XVIII wieku) i sklep z instrumentami muzycznymi (1913–1945), ale sklep spłonął podczas II wojny światowej i został przebudowany na restaurację.

Cui-daoré (くいだおれ): ogromna ośmiopiętrowa restauracja z inną kuchnią Osaki na każdym piętrze, samozwańczy pretendent do tytułu największej restauracji na świecie. Została założona w 1949 roku przez Rokuro Yamada. To tu znajdziemy maskotkę Kuidaore Taro, z twarzą wzorowaną na Yamadzie. Restauracja i lalka miały przyciągnąć rodziny z małymi dziećmi. Budynek został rozbudowany do dużej betonowej konstrukcji w 1959 roku, ale zaprzestał działalności i został zamknięty 8 lipca 2008 roku. Od tego czasu budynek został przebudowany i obecnie mieści wiele sklepów i restauracji, takich jak Nakaza Cui-daoré.

To tylko kilka z setek małych barów i restauracji jakie spotkacie na Dotonbori.

Ach te reklamy...

Glico Man: Oryginalnie zainstalowany w 1935 roku znak przedstawiający gigantycznego sportowca na niebieskim torze jest symbolem cukierków Glico. Znak został kilkakrotnie zmieniony, aby uczcić wydarzenia takie jak Mistrzostwa Świata i pokazać wsparcie dla drużyny baseballowej z Osaki, Hanshin Tigers. Obecna wersja jest szóstą, która wykorzystuje diody LED i została zainstalowana w październiku 2014 roku. Poprzednie pięć wcieleń znaku wykorzystywało neony. Znak znajduje się na zachód od Ebisubashi, na południowym brzegu kanału.
Kuidaore Taro: Przed budynkiem Cui-daore stoi mechaniczny klaun grający na bębnach, znany również jako Kuidaore Ningyo, zainstalowany w 1950 roku. Każdego marca odwiedzający Rikishi na turnieju Wielkiego Sumo w Osace zwykli robić zdjęcia z Kuidaore Taro . Teraz, gdy restauracja została zamknięta, Kuidaore Taro został przeniesiony do nowej lokalizacji, nieco na wschód od swojego starego miejsca.
Krab Kani Dōraku: Ten krab o długości sześciu i pół metra znajduje się z przodu restauracji krabowej Kani Dōraku. Jest zmechanizowany, może poruszać ramionami i szypułkami ocznymi. Zbudowany w 1960 roku, ten mechaniczny billboard szybko zrodził imitacje, w tym kałamarnicę, która pyka parą i demony, które zapalają się w nocy.
Wieża Ebisu: diabelski młyn, który osiąga wysokość 77 metrów (253 stopy), jest wbudowany w fasadę oddziału sklepu Dotonbori Don Quijote i jest ozdobiony wizerunkiem boga rybaków i szczęścia, Ebisu. Sklep znajduje się na zachód od Tazaemonbashi, na północnym brzegu kanału.

Mosty

Kolejną atrakcją Dotonbori są mosty i kładki łączące oba brzegi kanału.

Pojazdy silnikowe przejeżdżają przez kanał albo mostem Dōtonboribashi (część Alei Midosuji) na zachodnim krańcu lub mostem Nipponbashi (część Alei Sakaisuji) na wschodnim krańcu głównej dzielnicy Dōtonbori.Pomiędzy nimi znajduje się kilka kładek łączących dzielnice handlowe Namba i Shinsaibashi z Dōtonbori, takie jak Tazaemonbashi i Aiaibashi.

Kolejny most, Ebisubashi, znajduje się na wschód od billboardu Glico Man. Pierwotnie zbudowany w celu zapewnienia dostępu do pobliskiej świątyni Ebisu, most ten jest miejscem legendarnej klątwy drużyny baseballowej z Osaki, Hanshin Tigers.Bardziej praktycznie, most zapewnia połączenie między dzielnicami handlowymi Shinsaibashi-suji i Ebisubashi-suji.

Ze względu na znajomość Glico Mana, Ebisubashi jest wygodnym miejscem spotkań, stąd jego przydomki, nanpa-bashi, używane głównie przez obcokrajowców, oraz hikkake-bashi („most pociągowy”), używane głównie przez rdzennych Japończyków.

Oszołomiony gwarem i tłumem, postanowiłem odpocząć przy kuflu piwa Sapporo i misce ramen, rozmyślając nad prawdziwością przysłowia:

„Doprowadź się do upadku modą w Kioto lub zrujnuj posiłkami w Osace”

「京都の着倒れ、大阪の食い倒れ」